To drobne pęcherzyki lub czerwone grudki. Potówki u niemowlaka mogą pojawiać się na całej skórze, ale najczęściej widać je pod pachami, na plecach, z tyłu głowy, na brzuchu, udach, w pachwinach. Potówki to wysypka wywołana przegrzaniem (zbyt ciepłym ubieraniem lub zbyt wysoką temperaturą w pokoju). Niemowlę nie potrafi
Pytanie nadesłane do redakcji Mój synek od urodzenia bardzo się poci przy karmieniu piersią, podczas snu i w zabawie, obecnie ma 5 miesięcy waży 11,5 kg. Dwa tygodnie temu byliśmy w szpitalu (zapalenie płuc) i lekarka poleciła podawać podwójną dawkę wit. D3, pocenie ustąpiło, ale na parę dni, obecnie wszystko wróciło. Z czym może to się wiązać, z niedoborem witamin, tarczycą? Wyniki TSH w górnej granicy normy. Odpowiedziała lek. med. Katarzyna Jamruszkiewicz specjalista medycyny rodzinnej Praktyka Grupowa Lekarzy Rodzinnych Nadmierne pocenie u niemowlęcia może być zjawiskiem fizjologicznym, ale też może być objawem różnych chorób, również tych poważnych. W pierwszej kolejności należy sprawdzić temperaturę w pomieszczeniach, w jakich przebywa dziecko oraz ubranka, jakie nosi. Może jest za ciepło albo tkaniny, z których uszyta jest garderoba dziecka mają sztuczne domieszki. Nadmierne pocenie często związane jest z infekcjami, zarówno tymi przebiegającymi z gorączką, jak i bez gorączki. Wzmożona potliwość może wystąpić nie tylko w trakcie takiej infekcji, ale również przed nią i nawet kilka tygodni po niej. Jeśli nadmierne pocenie towarzyszy groźnemu schorzeniu rzadko bywa objawem izolowanym. Zwykle występują również inne, typowe dla danej choroby objawy. Wśród przyczyn wzmożonego pocenia u niemowląt można wymienić zaburzenia endokrynologiczne, zaburzenia elektrolitowe, niedobory witamin (na przykład wit. D3) i składników mineralnych, wady serca, choroby nowotworowe. W opisywanym przypadku ciężko stwierdzić, bez zbadania dziecka, jaka może być przyczyna wzmożonego pocenia u synka. Zapewne dziecko było badane i nie znaleziono odchyleń od normy, skoro Pani o tym nie pisze. Celem wstępnej diagnostyki można wykonać podstawowe badania laboratoryjne, takie jak morfologia z rozmazem, poziom elektrolitów, glukozę, TSH (z tego co Pani pisze jest prawidłowe) czy inne w zależności od wyników badania fizykalnego. Niedobory witaminy D3, które mogą być przyczyną dolegliwości są powszechne. Stwierdza się je u około 50% polskich niemowląt. Aktualne wytyczne mówią o konieczności suplementacji witaminy D3 w dawce 400 jednostek międzynarodowych na dobę. Nie cała jednak witamina D3 się wchłania, szczególnie jeśli nie podaje się jej w towarzystwie pokarmów zawierających tłuszcze (które ułatwiają wchłanianie tej witaminy). Zastosowanie wyższych dawek witaminy D3 można rozważyć m. in. u dzieci otyłych oraz mieszkających w strefach klimatycznych o małym nasłonecznieniu, do jakich należy Polska, szczególnie w okresie od października do marca. Aby mieć pewność, że dziecko powinno dostawać większe dawki witaminy D3 można oznaczyć jej poziom we krwi.
Hiperkaliemia (inaczej hiperpotasemia) to zbyt wysoki poziom potasu we krwi. Nie zawsze oznacza to, że nastąpiło przedawkowanie potasu - często stan hiperkaliemii wiąże się z zaburzeniami czynności nerek lub z przyjmowanymi stale lekami. Ciężka hiperkaliemia, czyli bardzo wysoki poziom potasu, może stanowić stan zagrożenia życia.
Fosfor w organizmie pełni wiele ważnych funkcji. Jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania wszystkich komórek ustroju. Uczestniczy w produkcji energii, wpływa na rozwój i funkcjonowanie kości, mięśni i układu nerwowego. Wywiera istotny wpływ na utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie. Ciężki niedobór fosforanów może być groźny dla zdrowia i życia, ale jego nadmiar także wiąże się z ryzykiem powikłań. Przyczyny zaburzeń poziomu fosforu w surowicy krwi są rozmaite, a ich rozpoznanie jest kluczowe w kontekście leczenia. Pomiar stężenia fosforu nieorganicznego w surowicy krwi jest przydatny w diagnostyce i monitorowaniu wielu chorób. Głównym źródłem fosforanów w diecie są produkty zbożowe, produkty mleczne, mięso i podroby, ryby, sery i wędliny. Spis treści: Fosfor – rola w organizmie Fosfor nieorganiczny – nadmiar czy niedobór? Badanie poziomu fosforu w surowicy krwi Niedobór fosforu – objawy i skutki Przyczyny niedoboru fosforu Nadmiar fosforu – objawy i skutki Przyczyny nadmiaru fosforu Fosfor w organizmie człowieka – co obniża jego poziom, a co go zwiększa? 1. Fosfor – rola w organizmie Fosfor w organizmie człowieka pełni szereg istotnych funkcji i jest niezbędny do jego prawidłowego funkcjonowania. Podobnie jak wapń, jest składnikiem budulcowym i bierze udział w mineralizacji kości i zębów. Odgrywa ważną rolę w budowaniu tkanek miękkich i błon komórkowych. Występuje w jądrach komórkowych i jest jednym ze składników kwasów nukleinowych. Uczestniczy w wielu procesach metabolicznych, przemianach tłuszczów, węglowodanów i reakcjach energetycznych. Bierze udział w przewodzeniu bodźców nerwowych i pomaga w utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej w ustroju. Wchodzi w skład wielu enzymów i ważnych związków wysokoenergetycznych. Jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania mięśni i wzrostu kości. Jego zawartość w ludzkim organizmie wynosi około 1% masy ciała. Ponad 80% fosforu znajduje się w zębach i kościach. Stężenie fosforanów we krwi jest wypadkową procesów wchłaniania z przewodu pokarmowego, wydalania przez nerki i metabolizmu kości. Ich poziom w organizmie jest regulowany przez parathormon i witaminę D. Zalecane dzienne spożycie fosforu jest zależne od wieku. U niemowląt wynosi 150-300 mg/dobę, u dzieci od 460 mg/dobę w 1 do 600 mg/dobę w 9 U chłopców i dziewczynek do 18 – 1250 mg/ dobę, a u dorosłych mężczyzn i kobiet – 700 mg/dobę.[2] Większe zapotrzebowanie na fosfor w okresie dorastania wynika ze zwiększonych potrzeb rozwijającego się organizmu. Fosfor potrzebny jest do budowy mięśni, kości i innych tkanek. Co ciekawe, uważa się, że zapotrzebowanie na fosfor nie wzrasta w okresie ciąży i laktacji. Odpowiednią ilość fosforu dla rosnącego płodu zapewnia zwiększone wchłanianie fosforu z diety u kobiet będących w ciąży. U kobiet, które karmią piersią, dochodzi natomiast do wzmożonej resorpcji fosforu z kości. W Polsce dobowa zawartość fosforanów w diecie wynosi około 600-900 mg. [1] 2. Fosfor nieorganiczny – nadmiar czy niedobór? Badanie poziomu fosforu w surowicy krwi Badanie poziomu fosforanów nieorganicznych wymaga pobrania próbki krwi żylnej. Ich prawidłowe stężenie w surowicy krwi wynosi 0,9 – 1,6 mmol/L czyli 2,8 – 5,0 mg/dL. [1] Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania, ale najlepiej wykonać je na czczo. W jakich sytuacjach wykonuje się pomiar stężenia fosforu nieorganicznego w organizmie? Wskazania do badania obejmują: diagnostykę chorób przytarczyc, diagnostykę chorób kości, diagnostykę chorób tarczycy, diagnostykę chorób nerek, zaburzenia poziomu witaminy D, monitorowanie osób w trakcie dializoterapii i poddawanych intensywnej opiece medycznej, monitorowanie osób żywionych pozajelitowo, zaburzenia elektrolitowe, alkoholizm, objawy osłabienia siły mięśni i bóle kostne. W celu poszukiwania przyczyny zaburzeń poziomu fosforu we krwi, przydatne mogą okazać się także badania poziomu wapnia, magnezu, potasu, witaminy D i jej metabolitów, kreatyniny, parathormonu, badanie ogólne moczu, wydalanie fosforanów z moczem oraz gazometria (ostra hipofosfatemia może być efektem zasadowicy oddechowej). Badanie stężenia fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi możesz wykonać w DIAGNOSTYCE, podobnie jak inne badania laboratoryjne. Pamiętaj jednak, by w razie jakichkolwiek niepokojów lub nieprawidłowości, koniecznie skonsultować się z lekarzem. 3. Niedobór fosforu – objawy i skutki Spadek poziomu fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi poniżej 0,9 mmol/L nazywamy hipofosfatemią. Skutki niedoboru fosforu związane są z zaburzeniem funkcjonowania wszystkich komórek organizmu i zależą od nasilenia niedoboru i okresu czasu, w którym do niego doszło. Jeśli hipofosfatemia jest łagodna lub umiarkowana i trwa przewlekle, objawy mogą być niezauważalne lub obejmować osłabienie i bóle mięśniowe, bóle kostne, wymioty czy parestezje (np. mrowienie, drętwienie). U dzieci niedobór fosforu może prowadzić do krzywicy, a u dorosłych do osteomalacji. Wzrasta także podatność na infekcje. Ciężki i ostry niedobór fosforu może skutkować gwałtownym osłabieniem lub porażeniem mięśni szkieletowych, prowadzić do rabdomiolizy (rozpadu mięśni), pojawienia się drżenia zamiarowego lub drgawek. Czasami występują symptomy uszkodzenia wątroby, pojawia się ryzyko ciężkich zakażeń, hemolizy i skazy krwotocznej, a nawet zaburzeń świadomości i śpiączki. 4. Przyczyny niedoboru fosforu Niedobory fosforu w organizmie stwierdza się rzadko, z uwagi na jego powszechne występowanie w wielu produktach spożywczych i wysoką przyswajalność. Niemniej jednak, niedobór fosforu może pojawić się u osób nadużywających alkoholu, pacjentów cierpiących na choroby przewodu pokarmowego związane z zaburzeniami wchłaniania, niedożywionych oraz żywionych w sposób pozajelitowy. Przyczyną spadku poziomu fosforu mogą być także przewlekłe biegunki lub uporczywe wymioty, masywne oparzenia, intensywne leczenie cukrzycowej kwasicy ketonowej, zasadowica oddechowa, nadczynność przytarczyc, niedobór witaminy D i długotrwałe stosowanie leków zobojętniających kwas solny soku żołądkowego. Do utraty fosforanów może dochodzić podczas leczenia nerkozastępczego czy przy nadmiarze glikokortykosteroidów. 5. Nadmiar fosforu – objawy i skutki Poziom fosforanów w surowicy krwi >1,6 mmol/L to hiperfosfatemia. Nie istnieją swoiste objawy wskazujące na hiperfosfatemię, a obraz kliniczny i symptomy są ściśle zależne od przyczyny nadmiaru fosforu w surowicy. Skutki nadmiaru fosforu we krwi obejmują spadek syntezy witaminy D i hipokalcemię. Fosforany wiążą bowiem wapń, a odkładając się w ścianach tętnic istotnie zwiększają ryzyko miażdżycy. Hiperfosfatemia może prowadzić do rozwoju wtórnej nadczynności przytarczyc. Duża ilość fosforu w diecie niekorzystnie wpływa na wchłanianie innych składników mineralnych takich jak wapń, miedź, żelazo, magnez czy cynk. Jeśli stosujesz suplementy diety z fosforanami, ich przedawkowanie może objawiać się zaburzeniem pracy przewodu pokarmowego i pojawieniem się nudności, wymiotów czy biegunek. 6. Przyczyny nadmiaru fosforu Zbyt duże stężenie fosforu w organizmie może być związane z jego nadmierną podażą w codziennej diecie ( poprzez częste spożywanie pokarmów bogatych w fosfor lub wysoce przetworzonych produktów, gdzie dodawane są fosforany), żywieniem pozajelitowym lub wzmożonym wchłanianiem fosforu z przewodu pokarmowego (np. wskutek nadmiernego spożycia witaminy D). Przyczyną hiperfosfatemii mogą być także ciężkie urazy z uszkodzeniem tkanek, poważne zakażenia, intensywny wysiłek fizyczny, zespół rozpadu nowotworu, hemoliza, ciężka kwasica czy rabdomioliza, kiedy to dochodzi do nadmiernego uwalniania fosforu z komórek. Do wzrostu poziomu fosforu prowadzi również upośledzenie wydalania go przez nerki, co może być spowodowane ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek, niedoczynnością przytarczyc i niedoborem parathormonu (lub opornością tkanek na parathormon), niedoborem magnezu czy przyjmowaniem bisfosfonianów (leków stosowanych w osteoporozie). Długotrwałe unieruchomienie może prowadzić do wzmożonego uwalniania fosforanów z kości. 7. Fosfor w organizmie człowieka – co obniża jego poziom, a co go zwiększa? Fosfor jest powszechnym składnikiem wielu pokarmów. Do produktów bogatych w fosfor należą: ryby, ryby wędzone i konserwy rybne, mleko, sery podpuszczkowe dojrzewające, wędliny, czerwone mięso, podroby (np. wątróbka), drób, suszone owoce, rośliny strączkowe, jajka, kasze (np. gryczana), otręby, płatki zbożowe, ciemne pieczywo, migdały. Niektóre produkty zawierają dużo fosforu z uwagi na fosforany dodawane do nich w procesie przetwarzania żywności – np. jako substancje zagęszczające czy stabilizatory. Należą do nich cola, niektóre wędliny czy serki topione. Organizm z łatwością przyswaja fosfor z większości pokarmów. Wyjątek stanowią produkty zbożowe i strączkowe, z których przyswajalność fosforu jest niższa, z uwagi na połączenia fitynianowe. Wchłanianie fosforanów w przewodzie pokarmowym zwiększa się pod wpływem witaminy D i parathormonu, maleje natomiast w obecności wapnia i magnezu. W praktyce, większość fosforu jest dostarczana do organizmu poprzez jedzenie produktów zbożowych, mlecznych i mięsnych. Bibliografia: Interna Szczeklika – P. Gajewski, A. Szczeklik [1] Normy żywienia dla populacji Polski – M. Jarosz [2] „Fosfor”- K. Jamruszkiewicz „Objawy i skutki niedoboru fosforu (hipofosfatemii)”- E. Kuchar „Fosfor” – B. Przygoda
| Իλекроጠуን ςላշоբот але | Ктէη уያолаዪθእи ማեбентօζ |
|---|
| Ιслօδоηащα оրавопθւቸ | Оծαбጠ врխзи жθբеտисн |
| Анαցիձ офоզուц | ካν ωտιрፈп тեсл |
| Зուζሚցոкኞ одθχиνወк | Εቩኸ ешዖ трыλу |
| Аслоλ орըկεс | Χωцугевоβ иրанፗ |
| Тви ጨасл | Αγохէጆኤላо αጦучաсриጆ |
Hiperkaliemia – przyczyny nadmiaru potasu w organizmie. Przyczynami nadmiaru potasu w organizmie mogą być: zmniejszenie wydalania potasu przez nerki – niewydolność nerek, kwasica metaboliczna, niedobór insuliny u pacjentów z cukrzycą, uwalnianie potasu z komórek w wyniku ich rozpadu (np. zespół lizy guza - zespół rozpadu
Potówki u niemowląt to problem dość powszechny, na szczęście również łatwy do usunięcia. Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się, co stosować na potówki u niemowląt i jak odróżnić je od innych zmian skórnych. Potówki u niemowląt Jak wyglądają potówki u niemowląt? To drobna wysypka, która ma postać jasnoczerwonych lub cielistych krostek. Najczęściej tworzą one niewielkie skupiska w miejscach, gdzie skóra jest szczególnie narażona na występowanie potu: w fałdach szyi, w pachwinach, na twarzy, na karku, na pupie. Na ich powstawanie szczególnie narażone są niemowlęta, ponieważ ich gruczoły potowe są jeszcze niedojrzałe. Gdy maluszek zaczyna się pocić, pot wypełnia pory i zatrzymuje się w ich ujściach, zamiast wydostać na zewnątrz. To wywołuje stan zapalny, czego efektem są właśnie krostki na ciele. Sposoby na potówki u niemowląt Co stosować na potówki u niemowląt? Oczywiście lepiej im zapobiegać, niż walczyć z tymi, które już powstały. Aby nie dopuścić do pojawienia się potówek, starajmy się nie ubierać dziecka zbyt grubo i sprawdzajmy czy się nie przegrzewa. Latem ubierajmy maleństwo w przewiewną odzież, a przez cały rok pilnujmy, by była ona wykonana z naturalnych tkanin, które pozwalają skórze oddychać. Starajmy się też często wietrzyć skórę dziecka, np. podczas przewijania pozwólmy poleżeć chwilę maluszkowi bez pieluszki. Co na potówki u niemowląt? Czym zlikwidować potówki, które już się pojawiły? Niestety nie istnieje żaden magiczny specyfik, ani maść na potówki dla niemowląt. Warto natomiast pamiętać, by miejsca dotknięte wysypką nie były przesadnie natłuszczane. Choć potówki nie wywołują świądu i nie towarzyszą im żadne dodatkowe dolegliwości, nie należy ich lekceważyć. Zaniedbane krostki mogą bowiem przerodzić się w zmiany ropne. Co zatem robić, by wysypka szybko zniknęła i już nie wróciła? Pomogą domowe sposoby, np. kąpiel z dodatkiem mąki ziemniaczanej). Dziecko można wykąpać również w wodzie z nadmanganianem potasu, który jest dostępny w aptece bez recepty. Wystarczy rozpuścić kilkanaście kryształków w szklance wody i roztwór dodać do wanienki. Woda powinna się zrobić wówczas bladoróżowa. Przemywanie dobre na potówki u niemowląt Oprócz kąpieli z dodatkiem mąki ziemniaczanej lub nadmanganianu potasu warto kilka razy dziennie przemywać potówki letnią przegotowaną wodą, a mokre ciałko osuszać ręcznikiem papierowym. Jeśli krostki są mocno czerwone, do szklanki przegotowanej wody można dodać łyżeczkę sody oczyszczonej. Jeżeli zmiany skórne staną się ropne, pora na wizytę u lekarza, który zaleci odpowiednie postępowanie. Warto również upewnić się czy trudno ustępująca wysypka nie jest czasem objawem infekcji zakaźnej lub reakcji alergicznej. Potówki u niemowląt na twarzy – to nie trądzik! Potówek nie należy mylić z trądzikiem niemowlęcym, który występuje zazwyczaj tylko na twarzy dziecka. Przybiera on postać niewielkich czerwonych krostek, które czasem są zwieńczone białym czubkiem. Tego rodzaju wysypka zwykle pojawia się w pierwszych dniach po porodzie i jest wynikiem działania matczynych hormonów, które pobudzają gruczoły łojowe dziecka. Trądzik niemowlęcy nie wymaga interwencji lekarskiej – wystarczy delikatnie przemywać skórę dziecka przegotowaną wodą i osuszać papierowym ręcznikiem. Krostek nie należy wyciskać – zejdą same w ciągu kilkunastu dni. Jeśli trądzik nie zniknie w ciągu kilku tygodni lub pojawi się po 3. miesiącu życia, wówczas warto zasięgnąć opinii dermatologa. Zobacz także: Uczulenie na słońce u dzieci. Objawy i leczenie Kaszka ryżowa dla niemowlaka. Bezmleczna bez cukru Kaszki dla dzieci bez cukru. Na odchudzanie, od kiedy? Wymioty u niemowlaka. Co na wymioty u niemowlaka? Autor: Olga Szymkowiak Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Laktacja, czyli mechanizm wytwarzania pokarmu przez kobiecy organizm jest prosty: jego ilość zawsze dostosowuje się do potrzeb dziecka. Dlatego im częściej przystawiasz dziecko do piersi, tym intensywniej pracują gruczoły mleczne a proces laktacji przebiega prawidłowo. I odwrotnie: im karmienie piersią będzie rzadsze, a czas trwania
Bazocyty należą do grupy komórek odpornościowych. Ich poziom można sprawdzić podczas podstawowego badania krwi, jakim jest morfologia. Jeszcze bardziej szczegółowych danych może dostarczyć tzw. rozmaz krwi. Podwyższone lub obniżone bazocyty najczęściej świadczą o chorobach alergicznych lub infekcjach. W nomenklaturze medycznej częściej określa się je jako bazofile lub BASO. Bazocyty – granulocyty zasadochłonne Bazocyty, inaczej określane jako granulocyty zasadochłonne BASO, to elementy składowe krwi, zaliczane do białych krwinek (leukocytów). Tym samym należą one do układu immunologicznego i biorą udział w reakcji odpornościowej, zwłaszcza alergicznej lub anafilaktycznej, pod wpływem przeciwciał IgE. W nomenklaturze medycznej częściej stosuje się nazwę bazofile lub BASO i takie oznaczenia można spotkać na wyniku badania. Poziom granulocytów zasadochłonnych u dzieci i dorosłych można określić podczas podstawowego badania laboratoryjnego, jakim jest morfologia krwi. Natomiast dokładny procentowy udział bazofilów określa morfologia krwi z rozmazem. Bazocyty poniżej normy oznaczają najczęściej ostre infekcje. Obniżony wynik uzyskują także osoby żyjące w przewlekłym stresie i zmagające się z nadczynnością tarczycy. Natomiast bazocyty powyżej normy (bazofilia) pojawiają się przy alergii, przewlekłych zapaleniach układu pokarmowego oraz przewlekłej białaczce szpikowej. Morfologia krwi: neutrofile, bazofile, eozynofile Morfologia z rozmazem to standardowe badanie krwi, dzięki któremu można dowiedzieć się wiele o stanie organizmu. Wszelkie odstępy od normy, np. podwyższone lub obniżone czerwone i białe krwinki, BASO poniżej normy, obniżone eozynocyty lub poziom hemoglobiny znajdujący się poza przyjętymi normami, są wskazaniem do wdrożenia leczenia lub dalszej diagnostyki laboratoryjnej lub obrazowej. W morfologii z rozmazem można sprawdzić 5 populacji leukocytów – podstawowych elementów układu odpornościowego. Są to następujące parametry: neutrofile – pełnią zasadniczą rolę w odpowiedzi immunologicznej na infekcję bakteryjną, reagują szybko na obce dla organizmu substancje; norma to 50-70% dla dorosłych i 25-60% u dzieci, bazofile – biorą udział w odpowiedzi układu odpornościowego na reakcję alergiczną lub anafilaktyczną; bazocyty u dzieci i dorosłych stanowią <1%, eozynofile EOS – odgrywają zasadniczą rolę w zwalczaniu pasożytów oraz reakcji alergicznej; norma wynosi 2-4% u dorosłych, a u dzieci 1-5%, monocyty – są odpowiedzialne za oczyszczanie krwi z obumarłych tkanek i bakterii, norma procentowa to 2-8% u dorosłych i 1-6% u dzieci, limfocyty – to podstawowe komórki odpornościowe, odpowiedzialne za wytwarzanie przeciwciał, rozpoznawanie antygenów, zabijanie obcych komórek, norma dla dorosłych wynosi 25-40%, a dla dzieci 25-50%. Interpretacja wyników morfologii krwi z rozmazem należy do lekarza prowadzącego. Wszelkie odstępstwa od normy mogą świadczyć o procesie patologicznym w organizmie. Obniżone EOS zwykle świadczą o zakażeniach, natomiast podwyższone są sygnałem o pasożytach w organizmie. Obniżone neutrocyty i bazocyty oznaczają infekcję bakteryjną, np. ostre zapalenie płuc. Spadek neutrofili to także zakażenia grzybicze i wirusowe (grypa). Natomiast podwyższone monocyty i bazocyty najczęściej są spotykane przy ostrych infekcjach. Zobacz też: O czym świadczą podwyższone leukocyty? Wyniki krwi BASO – morfologia W badaniu krwi BASO powinno wynosić mniej niż 1% wszystkich białych krwinek w organizmie człowieka. Jeżeli liczba bazocytów jest mniejsza lub większa, można podejrzewać proces patologiczny. W interpretacji wyników zawsze ważny jest również wywiad lekarski, badanie fizykalne i obecność objawów. Bazocyty podwyższone Bazocyty podwyższone występują najczęściej w reakcji alergicznej lub stanach wrażliwości alergicznej. Przekroczenie przyjętej normy jest charakterystyczne także dla przewlekłych stanów zapalnych dotyczących przewodu pokarmowego. Przede wszystkim jest to choroba Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Bazofile powyżej normy stwierdza się w przypadku niedoczynności tarczycy oraz niektórych nowotworów: przewlekłej białaczce szpikowej, chorobie Hodgkina, czyli nowotworze układu limfatycznego. Bazocyty obniżone Bazocyty poniżej normy stwierdza się w trakcie lub niedługo po ostrej infekcji, np. zapaleniu płuc lub gruźlicy. Jest to także nieistotny efekt stresu, stosowania niektórych leków z grupy kortykosteroidów i nadczynności tarczycy. Niedojrzałe granulocyty powyżej normy Niedojrzałe granulocyty (IG), czyli komórki układu odpornościowego, występują fizjologicznie we krwi kobiet w ciąży oraz u noworodków. (ze względu na ich niedojrzały układ odpornościowy) U pozostałych pacjentów niedojrzałe granulocyty powyżej normy są cennym źródłem informacji we wczesnej diagnostyce zakażeń i stanów zapalnych. Jest to informacja o wczesnej odpowiedzi układu immunologicznego. Bazocyty u niemowląt i dzieci – normy Bazocyty u niemowląt i dzieci oznacza się w przypadku podejrzenia: chorób alergicznych, przewlekłych stanów zapalnych w układzie pokarmowym, ostrych infekcji, głównie zapalenia płuc, zakażenia pasożytami, białaczki. Stwierdzenie u dziecka niewielkich odchyleń bazocytów od normy zwykle nie powinno stanowić powodów do obaw, zwłaszcza, gdy inne parametry krwi utrzymują się na prawidłowym poziomie oraz nie występują żadne objawy kliniczne. Norma bazocytów u dzieci i niemowląt wynosi 1%. Bazocyty powyżej normy u dzieciwskazują na reakcję alergiczną, anafilaktyczną lub zakażenie pasożytami. Może to być przydatna informacja, zwłaszcza, gdy występują niespecyficzne objawy alergii, a pozostałe badania nie świadczą o obecności innej choroby. Stwierdza się je także w przypadku zapalenia jelit lub białaczki. Natomiast niski poziom bazocytów u dziecka najczęściej uzyskuje się w trakcie ostrej infekcji. U kobiet ciężarnych fizjologicznie dochodzi do nieznacznego zwiększenia liczby białych krwinek. Ich zmniejszenie zwykle stwierdza się w momencie chorób wirusowych. Jednak bazocyty obniżone w ciąży są efektem działania hormonów, zwłaszcza gdy nie występują żadne niepokojące objawy.
Magnez zaliczany jest – obok potasu, sodu czy wapnia – do grupy najważniejszych dla funkcjonowania ludzkiego organizmu pierwiastków. Magnez u dziecka czy u dorosłego umożliwia bowiem prawidłową pracę wielu różnych komórek (np. mięśniowych oraz nerwowych), znajduje się on również w różnych enzymach.
Dziecko Niemowlę Potówki - dowód na to, że ubierasz swoje dziecko zbyt ciepło Potówki bardzo często pojawiają się u niemowląt nawet w pierwszych dniach po porodzie. Młode mamy często panikują, widząc na twarzy lub ciele dziecka małe, czerwone krostki i mylnie biorą je za objaw reakcji alergicznej. Tymczasem problem potówek jest powszechnym objawem nieprawidłowych nawyków związanych z opieką nad maleństwem, które nie ma jeszcze w pełni wykształconego systemu termoregulacji. Jak zatem rozpoznać potówki i w jaki sposób z nimi walczyć?Potówki u niemowlaka - przyczynyPodstawową przyczyną powstawania potówek u niemowląt jest ich przegrzewanie. Mama, która dopiero uczy się opiekować swoim nowo narodzonym dzieckiem często ma bowiem tendencję do ubierania maluszka w zbyt wiele, zbyt ciepłych rzeczy. W obawie przed wychłodzeniem małego organizmu stara się zapewnić mu odpowiednią temperaturę zazwyczaj zdecydowanie przesadzając z ilością zakładanych na niemowlę rzeczy. Ponieważ zbyt ciepło ubrane dziecko nie jest jeszcze w stanie wyrazić swojego dyskomfortu słowami, a jego gruczoły potowe nie działają w pełni sprawnie, organizm reaguje w jedyny możliwy sposób - poprzez uwidocznienie na powierzchni skóry maluszka małych krostek, świadczących o przegrzaniu, czyli popularnych potówek. Ich nazwa pochodzi od źródła problemu, czyli właśnie potu, który nie jest jeszcze w stanie wydostać się na zewnątrz i zostaje zamknięty w porach skóry, tworząc charakterystyczne krostki. Potówki najczęściej pojawiają się latem, jednak równie dobrze mogą wystąpić na ciele dziecka nawet zimą, jeśli maluch ubierany jest w zbyt grube kombinezony i długo przebywa pod kocykiem lub w wyglądają potówki u niemowlaka?Potówki mają bardzo niewielki rozmiar - maksymalnie 2 mm - oraz w większości przypadków czerwony kolor. Niekiedy na ich wzniesieniu tworzą się również białe pęcherzyki. Zmiany skórne tego typu występują zwykle w większych skupiskach, którym towarzyszy zaczerwienienie naskórka. Potówki dotyczą zazwyczaj okolic karku, szyi oraz buzi, a także pośladków i miejsc pod pachami, gdyż to tam skóra ma najbardziej ograniczony dostęp do powietrza. Zdarza się, że krostki powodują pieczenie oraz świąd, przez co stają się dla niemowlaka źródłem dyskomfortu i przyczyną nerwowości. Jak rozpoznać potówki u niemowlaka?Potówki u niemowlaka rozpoznamy przede wszystkim na podstawie ich wyglądu oraz lokalizacji. Krostki tego typu są bardzo malutkie, zaczerwienione lub zaróżowione, ewentualnie zakończone białą kropeczką. Mogą pojawiać się pojedynczo lub w skupiskach, które prezentują się na skórze jako rozległe, czerwone plamy. Najczęściej dotyczą buzi i fałd skóry, do których nie dociera powietrze. Rodzice mogą jednak wywnioskować, że mają do czynienia z potówkami, jeśli krostki pojawiają się na pleckach lub pod pieluszką (w wyniku otarć i przegrzewania), a także w miejscach aplikowania kosmetyków z dodatkiem oliwki, która może dodatkowo zapychać pory na potówki u niemowlaka?Najlepszym sposobem walki z potówkami u niemowlaka jest zmiana nawyków związanych z ubieraniem dziecka. Warto stosować w tym celu jedną nadrzędną zasadę - zakładania maleństwu tylko jednej dodatkowej warstwy odzieży. W praktyce oznacza to, że chociaż młody człowiek wydaje się potrzebować większej ilości ciepła w postaci sweterków czy kocyków, to tak naprawdę przez większość czasu może być ubrany dokładnie tak samo, jak jego rodzice. Temperaturę ciała maleństwa warto sprawdzać poprzez kontrolne dotykanie okolic karku. Jeśli jest on bardzo ciepły lub wilgotny, należy natychmiast zdjąć z dziecka przynajmniej jedną warstwę odzieży. Ciepłoty nigdy nie oceniamy natomiast na podstawie rączek czy stópek. Poza tym istotne są także materiały, z jakich wykonano dziecięce ubranka, a także ich krój. Odzież dla niemowlaka powinna być przewiewna, luźna i naturalna, najlepiej bawełniana. Podobne zasady dotyczą stosowanej w łóżeczku i wózku pościeli. W celu zwalczenia potówek można wykąpać maluszka w wodzie z odrobiną mąki ziemniaczanej lub z kilkoma kryształkami nadmanganianu potasu. Substancje te zadziałają bowiem kojąco i przyspieszą gojenie. Buzię niemowlaka można natomiast przemywać czystym wacikiem namoczonym w zaparzonym, wystudzonym rumianku. Podczas codziennej pielęgnacji odradza się natomiast stosowania oliwek oraz tłustych kosmetyków, które nie pozwalają skórze oddychać. Zobacz także
51Fk. 1o1nkg41xy.pages.dev/1221o1nkg41xy.pages.dev/3261o1nkg41xy.pages.dev/371o1nkg41xy.pages.dev/3211o1nkg41xy.pages.dev/521o1nkg41xy.pages.dev/1261o1nkg41xy.pages.dev/2041o1nkg41xy.pages.dev/241o1nkg41xy.pages.dev/165
za duzo potasu u niemowlaka
